Wypoczywając na Podhalu, jak najwięcej czasu chcemy spędzać w górach, ponieważ wędrówki są doskonałym sposobem na relaks, obcowanie z przyrodą i dają możliwość podziwiania niesamowitych pejzaży! Na turystów czekają najróżniejsze szlaki. Wielu z nich uważa, że dany kolor związany jest ze stopniem trudności. Tymczasem jest tak tylko w przypadku tras narciarskich. Dlatego widząc czerwony lub czarny szlak – nie przerażaj się! 🙂
Według instrukcji PTTK szlaki powinny mieć swoje początki w centrach miejscowości, albo tuż przy przystankach zbiorowej komunikacji. W mniejszych osadach muszą się rozpoczynać w jednym miejscu. Znaki malowane są przecież dla turystów, z myślą o ich bezpieczeństwie oraz komforcie.
Osoba wędrująca po górach według znaków nie może się zgubić. Dlatego tak istotne jest, by szlak danego koloru nie krzyżował się z innym tak samo oznakowanym. Mało tego, dwa szlaki w tym samym odcieniu nie powinny przebiegać za blisko siebie, by nie dezorientować turystów.
To główny szlak. Prowadzi przez najatrakcyjniejsze miejsca na danej trasie. Bardzo często wiedzie również przez najwyższe szczyty górskie.
Tym kolorem oznacza się trasy dalekobieżne, np. na Halę Gąsienicową przez Boczań.
Tymi kolorami znaczy się szlaki łączące, które prowadzą do innych szlaków.
Ten kolor oznacza krótki szlak dojściowy, przykładem jest szlak z Zakopanego na Gubałówkę.
Szlaki piesze znaczy się przy pomocy trzech poziomych i przylegających do siebie pasków. Zewnętrzne pasy są białe, a ten w środku ma odcień czerwony, niebieski, zielony, żółty lub czarny. Umieszczane są na murach, skałach lub drzewach. Znaki muszą być rozmieszczone nie rzadziej niż co 50 m. Oprócz tego, w najbardziej strategicznych miejscach znajdują się oznaczenia w postaci drogowskazów.
